Cykl "Tożsamość płci", nowe prace

"Kokumo" olej na płótnie, 100/100cm, 2014

Aktywistka transgenderowa, artystka, performerka, wokalistka, pochodzi z Chicago w USA. Jej imię oznacza "Ta kobieta nie umrze" w języku zachodnio-afrykańskim. Nadała sobie to imię, ponieważ większość czarnych kobiet transgenderowych jest mordowana bądź zmuszona do życia w izolacji. Jest absolwentką psychologii na Chicago State University. Poprzez sztukę chciałaby zmienić wizerunek osób transpłciowych w społeczeństwie. W tym celu założyła firmę medialną KOKUMOMEDIA oraz pisze własne sztuki teatralne. Jej pierwsza sztuka pt. "The Faggot Who Could Fly" (2011 r.) opowiada historię transseksualnej kobiety, która musiała zmagać się z molestowaniem seksualnym i agresją gdy ujawniła swoją transpłciowość. Ta historia to właściwie opowieść o samej Kokumo gdyż zawiera ona wiele wątków autobiograficznych.

"Kościany Naszyjnik" olej na płótnie, 120/140cm, 2014

(ang.: Wears-The-Bone-Necklace, lakota: Huhu nap'iŋ, Ida Morrison) - wódz i szamanka plemienia Oglala Lakota. Była winkte - osobą o „podwójnej duszy“, nazwa ta oznaczała osoby homoseksualne, transseksualne, nie identyfikujące się z rolą płciową lub własną płcią biologiczną, stawiająca ich ponad podziałem na płci i dająca im dostęp do obydwu sfer kulturowych: męskiej i żeńskiej.

Uczestniczył w bitwie pod Little Big Horn (1876 r.), gdzie zasłynął z męstwa i okrucieństwa; schwytany przez kawalerię, został deportowany wraz rodziną do rezerwatu. Był zwolennikiem ugody z białymi i aktywnym działaczkem na rzecz pokoju i praw Indian. Działał w Komisji Indian Północnozachodnich w 1886 r. która była swoistym forum dyskusji między federacją plemion indiańskich w Minnesocie i białymi farmerami. Szukano na nim pokojowego rozwiązania trudnych spraw między oboma społecznościami, a efektem jego pracy było min. kilka ugód ustanawiających rekompensaty dla Indian Lakota za utracone ziemie. Kościany Naszyjnik brała udział w indiańskim poselstwie do Waszyngtonu, mającym na celu negocjacje z prezydentem USA w sprawie indiańskiej.

Zmarła w rezerwacie; w pozostawionym testamencie została zapisana jako - Ida Morrison - i pod tym mianem pochowana. Zostawiła liczne potomstwo, a jej syn - Biały Duch - również został wodzem.

Zdjęcie, które posłużyło za inspirację do obrazu, zostało wykonane w 1899 r. i znajduje się w zbiorach Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych.

Wernisaż wystawy "Portrety Radykalne"

13 grudnia odbyło się uroczyste otwarcie wystawy "Portrety Radykalne" w Tonacji Serca na ul. Ptasiej 32 we Wrocławiu podczas Nocy Nadodrza. Była to dla mnie świetna sposobność by skonfrontować moje malarstwo z odbiorcami i pierwsza prezentacja mojej pracy po studiach. Przyszło bardzo dużo ludzi: znajomych, sąsiadów, uczestników Nocy Nadodrza, okolicznych mieszkańców. Jestem bardzo zadowolona, że prace nie tylko się podobały, ale wszyscy uznali temat za bardzo ważny i intrygujący. Namalowane osoby stały się przyczynkiem do rozważań na temat naszej płciowości, tożsamości i tolerancji. Spotkanie to dało mi dużo pozytywnej energii i nowych sił do dalszej pracy! 

Zapraszam do obejrzenia zdjęć:

Festiwal Form Radykalnie improwizowanych FFRi

9 grudnia brałam udział w bardzo ciekawym i zupełnie nowatorskim wydarzeniu. W Katowicach w Pałacu Młodzieży odbyła się pierwsza edycja Festiwalu Form Radykalnie improwizowanych FFRi. Muzycy Polski i kilku innych krajów improwizowali na zadane tematy, a malarki zaproszone do udziału malowały na żywo obrazy inspirując się tymi utworami. Potem następowała zmiana i to muzycy tworzyli melodię do pokazanych prac malarskich. To pierwsze tego typu działanie o jakim słyszałam, grania i malowania na żywo i we współpracy. Takie połączenie dwóch dziedzin sztuki (przede wszystkim malarstwa, które z natury raczej daleko ma do improwizacji) bardzo mi się spodobało, zresztą wszyscy uczestnicy wyglądali na zachwyconych tym nowym doświadczeniem.